Dear YES Love Talk,
Magandang gabi inyong lahat ng nakikinig sa himpilang ito,
at sa programang Love Talk.
Bago ko sana simulang ilatag ang problema ko sa buhay,
humihingi muna ang ng pag-unawa sa lahat, sa sitwasyon ko ngayon.
Yes, maling desisyon po ang ginawa ko sa buhay at ang sarili
ko rin ang sinisisi ko.
Tawagin na lamang ako sa pangalangang “SHEENA”, 29 years old, pero sa edad kong ito hindi pa rin kayang
magdesisyon para sa sarili kong kaligayahan dahil marami ang isinasaalang-alang
sa buhay.
May live in partner po ako Love Talk, 42 years old na siya
ngayon at tawagin ko na lang siya sa plangalang “CHARLO”.
Nasa fourth year high school pa lang ako Love Talk ng maging
kami na, at 17 pa lang ako noon.
Ang mga magulang ko ay walang permanenteng trabaho, ang
nanay ko ay sa bahay lamang at nag-aasikaso sa aming apat na magkakapatid.
Ang tatay ko naman ay magsasaka lang at pa extra-extra
bilang construction worker kaya hindi sapat ang income para pag-aralin kami
lahat.
Sobrang hirap po ng buhay namin, lalo pa at nakatira kami sa
malayong barangay dito sa Aklan, kaya parang pinagkaitan kami ng sapat na
edukasyon, pangaral sa magulang, dagdagan pa na malayo kami sa bayan kaya hindi
namin naranasan ang makisalamuha sa marami at iba’t-ibang tao.
Panganay ako sa aming magkakabatid, kaya ramdam ko ang
pressure sa balikat ko na kailangan akong makapagtapos ng pag-aaral.
Timing naman dahil dumating sa buhay ko si Charlo, isang baranggay
lang ang tinitirahan at katulad ng tatay ay magsasaka at sa konstraksiyon lang
din siya nagtatrabaho.
Nanligaw naman po siya sa akin sa murang edad ko palang nang
nasa high school pa ako.
Tinanggap ko siya kasi kahit hindi siya nakapagtapos nakita
kong nagsusumikap siya at handa naman siyang panagutan ako kung sakali.
Ina-amin ko, attracted naman ako noon sa kaniya.
Pagka-graduate ko ng high school, hindi na ako pinag-aral ng
nanay at tatay kaya maaga pa lang ay nakapag-asawa na ako.
Swerte ko naman, dahil si Charlo mismo ang nag-offer na pag-aralin
ako sa isang private na paaralan at apat na taong kurso pa ang pinakuha sa
akin.
Siya po lahat ang gumastos love talk, hindi muna ako pumayag
na mabuntis para hindi rin ako mahirapan.
Pero nang nasa 2nd year college na ako, doon nagsimulang nagising
ako sa katotoohanan, na ang mundo pala para sa akin at sa aming lahat ay
nasisimula pa lang na lumapad.
Nalungkot ako Love Talk, nang ma-realize na marami pa pala
akong maaabot kung hindi muna ako nag-asawa dahil marami naman pa lang paraan
kapag magsikap lang ako.
Simula doon, inusig na rin po ako ng aking konsensiya, dahil
hindi ko alam kong paaano ko masabi ang mga bagay na ito kay Charlo.
Naglakas loob ako na sabihin sa kaniya at nakipaghiwalay ako,
habang may panahon pa.
Umalis ako sa bahay nila ay umuwi sa mga magulang ko.
After 5 days, pumunta si Charlo sa bahay, nagmaka-awa na
balikan ko siya.
Sobrang awa ang nadama ko sa kaniya ng mga sandaling iyon.
In fairness naman kasi, wala siyang ginawang mali, naging
responsible siyang asawa kahit hindi kami kasal, at ako lang talaga itong
problema.
In short tinanggap ko ulit si Charlo sa paniniwala na baka
maibabalik naman ang lahat pati ng feeling ko sa kaniya.
Habang dumadaan ang araw, naging maayos naman ang relasyon
namin, pero lalo yata akong nalulugmok sa lugkot.
Tuwing kasama ko kasi ang mga kaklase at kaibigan ko sa
school, parang naiinis ako sa sarili ko kasi hindi ako maka-relate sa kanila.
May mga bagay silang pinag-uusapan na hindi ko pa
nararanasan sa buhay, dahil sa lumaki lang ako sa liblib na barangay.
Minsan sa mga gimik nila sinasama nila ako, kahit nililibre po
nila lamang maaliw lang daw ako at kahit paano ay maranasan ko rin ang
happiness sa buhay na hindi ko napagdaan.
Kaya ay pinag-papaalam nila kay Charlo, pinapayagan na ako.
Hindi naman sa ini-impluwensiyahan nila ako, ngunit nais
lang daw nilang maging-“in” din ako paminsan-minsan.
Doon ko na rin nag-umpisa na mag self pity ako, dahil kahit
papaano concern sila sa akin, ‘yon nga lang limited lang din ang magagawa nila para sa akin dahil may-asawa na ako.
Kung may okasyon silang pinupuntahan, dinadala nila ako Love
Talk, ako lang talaga ang umiiwas dahil pakiramdam ko ay hindi ako bagay sa
pagtitipon na iyon.
Love Talk, huli na rin yata kasi ng makita ko na ang mundo
pala ay isang malaking “battle ground” na dapat ay handa ka sa ano mang mangyayari,
masaya, nakakapagod at dapat paghandaan, magulo pero kapag naroroon ka na dapat
ay sumunod lang sa agos ng panahon para hindi ka rin kakalabanin ng
pagkakataon.
Iba po naman kasi ang mundong kinagisnan ko sa mundo nila,
ramdam ko na pilit nila akong iniintindi at maiingat din, pero hindi talaga
pwede dahil ako na mismo ang umiiwas.
Nahihiya kasi ako Love Talk sa totoo lang.
Nang nagtapos kami ng college, pero kahit paano ay inaalala
pa nila ako hanggang sa ngayon.
After college, nagtrabaho ako bilang sales lady kahit 4
years ang tinapos ko.
Niyaya nila ako noon, para makakuha din ng magandang trabaho
gaya nila, pero ako ang umaayaw kasi hindi ko pa yata kayang makipagsabayan sa
kanila.
Tinutulungan nila ako para mabago ang buhay ko, pero ako ang
umaayaw, dahil ayaw akong payagan ni Charlo na nagkalayo kami.
Hanggan sa nung huli ay nagdesisyon na ako na umalis sa amin
lugar para maghanap ng ibang trabaho para maka-ahon din kami.
Kaya napadpad ako dito at para walng gulo isinama ko na lang
si Charlo.
Paulit-ulit kong iniisip ang sitwasyon ko sa buhay Love
Talk, hindi ako masaya sa sitwasyon ko at ayoko naman sanang mawala ako sa
mundong ito na puro pagtitiis na lamang.
Tama po kayo, dahil sa mali at pabigla-bigla kong desisyon
na ginawa sa buhay ay nagdurusa ako ngayon.
Ilang ulit ko nang binalak na mag-atemp na muli ay
makipaghiwalay kay Charlo para mamuhay ng normal at malaya.
Gusto ko sana kasing maranasan ang maging malaya, at gusto
ko ring makag-isip kung ano talaga ang nais ko sa buhay, lalo pa at ang totoo
ay hindi ko na mahal ang itinuturing kong asawa, kundi noon paman ay awa lang
talaga ang danarama ko sa kaniya.
Noon paman ay malamig talaga ang pakikitungo ko sa kaniya
simula ng may na-realize akong mga bagay.
Pero hindi ko talaga ginawa ang iniisip ko dahil sa
nakukunsensiya naman po ako, kahit hanggang ngayon.
Pero tama po ba na ganito na lang ako, walang happiness sa
buhay?
Hanggang kailan ko pa kaya ito kakayanin?
Wala naman pong nanliligaw sa akin o kahit 3rd party kung
bakit nag-iisip ako ng ganito.
Sadyang may mga bagay lang po talaga na mahirap ipaliwanag
lalo na kung may masasaktan kang tao.
Simula nang nagkatrabaho ako, pinatigil ko na rin siya sa
kaniyang trabaho.
Kahit papano ay handa naman sana akong tulungan sila
financially kahit wala na kami, dahil malaki ang utang na loob ko sa kaniya.
Pero ang tanong ko, tama po ba ang balak ko na tuluyan na
siyang iwan, dahil parang hindi ko na kayang makisama pa sa kaniya?
Matagal na rin po akong kulong sa sitwasyong ito Love Talk,
at nais ko rin sanang magkaroon ng bagong direksiyon sa buhay ko.
Nakahanda naman po akong bumalik sa kaniya sakaling ma
realized ko mahal ko parin pala siya.
Konsensiya po ang kalaban ko ngayon.
Ano ang gagawin ko?
Maraming salamat sa pag-basa sa sulat ko at sana ay
matulungan n’yo ako sa pag-gawa ng desisyon. Pagpalain sana kayong lahat ng
Diyos.
Umaasa,
“SHEENA”
No comments:
Post a Comment